De geitenkoning
van Kollumerzwaag
Ljippe Wijbenga (67) uit
Kollumerzwaag heeft liever geiten om zich heen dan
mensen. Wat wil je ook: zijn sneeuwwitte beesten worden
jaar op jaar verkozen tot de mooiste van het land.
Ljippe Wijbenga met zijn topgeiten Klazien 154 en Corrie 4. |
Foto:
LC/NielsWestra |
Door Stef Altena
Kollumerzwaag - Bèèèèèèèh! Een enorm
gemekker stijgt op uit de kleine stal als Ljippe Wijbenga de
deur openzwaait. Zeven enthousiaste geiten springen op om de
aandacht van hun baasje te trekken. Vijf hebben pech. Alleen de
toppers Klazien 154 en Corrie 4 mogen er even uit om zich te
laten bewonderen.
Wat een joekels! Wijbenga - zestig jaar
ervaring in de geitenwereld - schat hun gewicht op een goede 120
kilo. Met al zijn kracht probeert hij de twee uit elkaar te
houden. "Ik bin al oan myn twadde keunstheup ta. Omskuorre mei
dy bisten, dêr kin myn bealch net mear oer."
Op een onbewaakt moment beuken de driejarige
geiten toch met de koppen tegen elkaar aan. Bats! En nog een
keer. Dit ziet Wijbenga liever niet. "No mar ekfes rêstich, net
leave?" Hij aait de 83 centimeter hoge beesten liefdevol over
hun dikke schedel. Allebei mekkeren ze nog even en ontspannen
dan zichtbaar.
"Grutsk? Ja, da bin ik seker", zegt hij
glunderend. Vorige week werd zijn Klazien in Beilen gekozen tot
mooiste geit van Nederland. Corrie werd reservekampioen. Die
plek was vorig jaar nog voor Klazien, die toen kreupel liep. "In
stikkene poat", zegt de geitenman hoofdschuddend. Hij was
uitgeschoten tijdens het knippen van Klaziens nagels.
Met het nieuwe kampioenschap van Klazien is
die schande wel uitgewist. Volgens de jury klopte alles:
perfecte kop, poten en uitstraling. "Dit binne net de minste
geiten. Dat begrypst seker wol?" Ze mooi houden, dat is de
kunst. "Sa'n hagelwite hûd, dat is net samar klear."
De kneep zit hem in het goed schoonhouden van
de beesten. Laat dat nou net Wijbenga's specialiteit zijn. "Ik
ha sels ek altyd hiel skjin west. Leard by Brada." Achttien jaar
lang sneed hij bij de Leeuwarder slachterij als slachter en
uitbeender in vlees en botten.
Wekelijks gooide hij in die functie dode
kalveren van 200 kilo op de trein naar Frankrijk. "Dêr ha'k myn
spieren kweekt fansels", roept Wijbenga, terwijl hij op kracht
Klazien en Corrie weer hun hok in werkt. Bèèèèh! Opnieuw laten
de andere vijf geiten - drie volwassenen en twee lammetjes -
zich horen en zien.
Naast de geitenstal heeft Wijbenga, die met
zijn vrouw Ynskje aan het spoor woont, nog een andere favoriete
plek in het huis: de keuken. Op het smyrnatapijt liggen rozetten
uitgestald en in een vitrine aan de wand glimmen talloze bekers.
"It binne dêr sânhûndert." Op enkele foto's een glunderende
Wijbenga met prijswinnende dieren.
Vijftien jaar lang hoorde hij ook nog eens
bij de top van de duivenmelkers in Nederland. Maar daar heeft
hij al jaren niks meer mee. Geef hem maar geiten. "It is in
geweldlich leaf dier. Folle leaver as minsken. Hasto wolris spul
hân mei in geit?"
Leeuwarder Courant, 9 september 2008 |