De geitenkoning van Kollumerzwaag

Ljippe Wijbenga (67) uit Kollumerzwaag heeft liever geiten om zich heen dan mensen. Wat wil je ook: zijn sneeuwwitte beesten worden jaar op jaar verkozen tot de mooiste van het land.

Ljippe Wijbenga met zijn topgeiten Klazien 154 en Corrie 4.

Foto: LC/NielsWestra

Door Stef Altena

Kollumerzwaag - Bèèèèèèèh! Een enorm gemekker stijgt op uit de kleine stal als Ljippe Wijbenga de deur openzwaait. Zeven enthousiaste geiten springen op om de aandacht van hun baasje te trekken. Vijf hebben pech. Alleen de toppers Klazien 154 en Corrie 4 mogen er even uit om zich te laten bewonderen.

Wat een joekels! Wijbenga - zestig jaar ervaring in de geitenwereld - schat hun gewicht op een goede 120 kilo. Met al zijn kracht probeert hij de twee uit elkaar te houden. "Ik bin al oan myn twadde keunstheup ta. Omskuorre mei dy bisten, dêr kin myn bealch net mear oer."

Op een onbewaakt moment beuken de driejarige geiten toch met de koppen tegen elkaar aan. Bats! En nog een keer. Dit ziet Wijbenga liever niet. "No mar ekfes rêstich, net leave?" Hij aait de 83 centimeter hoge beesten liefdevol over hun dikke schedel. Allebei mekkeren ze nog even en ontspannen dan zichtbaar.

"Grutsk? Ja, da bin ik seker", zegt hij glunderend. Vorige week werd zijn Klazien in Beilen gekozen tot mooiste geit van Nederland. Corrie werd reservekampioen. Die plek was vorig jaar nog voor Klazien, die toen kreupel liep. "In stikkene poat", zegt de geitenman hoofdschuddend. Hij was uitgeschoten tijdens het knippen van Klaziens nagels.

Met het nieuwe kampioenschap van Klazien is die schande wel uitgewist. Volgens de jury klopte alles: perfecte kop, poten en uitstraling. "Dit binne net de minste geiten. Dat begrypst seker wol?" Ze mooi houden, dat is de kunst. "Sa'n hagelwite hûd, dat is net samar klear."

De kneep zit hem in het goed schoonhouden van de beesten. Laat dat nou net Wijbenga's specialiteit zijn. "Ik ha sels ek altyd hiel skjin west. Leard by Brada." Achttien jaar lang sneed hij bij de Leeuwarder slachterij als slachter en uitbeender in vlees en botten.

Wekelijks gooide hij in die functie dode kalveren van 200 kilo op de trein naar Frankrijk. "Dêr ha'k myn spieren kweekt fansels", roept Wijbenga, terwijl hij op kracht Klazien en Corrie weer hun hok in werkt. Bèèèèh! Opnieuw laten de andere vijf geiten - drie volwassenen en twee lammetjes - zich horen en zien.

Naast de geitenstal heeft Wijbenga, die met zijn vrouw Ynskje aan het spoor woont, nog een andere favoriete plek in het huis: de keuken. Op het smyrnatapijt liggen rozetten uitgestald en in een vitrine aan de wand glimmen talloze bekers. "It binne dêr sânhûndert." Op enkele foto's een glunderende Wijbenga met prijswinnende dieren.

Vijftien jaar lang hoorde hij ook nog eens bij de top van de duivenmelkers in Nederland. Maar daar heeft hij al jaren niks meer mee. Geef hem maar geiten. "It is in geweldlich leaf dier. Folle leaver as minsken. Hasto wolris spul hân mei in geit?"

Leeuwarder Courant, 9 september 2008